Het woord Boeddha komt van Siddhartha Gautama, die zijn leven op zoek is geweest naar het pad der verlichting door te vasten en te mediteren. Toen hij het pad der verlichting eindelijk bereikte (diepe meditatie van wel 49 dagen onder de bodhiboom) begreep hij wat je wel en juist niet moet doen om dit pad te kunnen bewandelen. Tot zijn dood is hij door Noord-India getrokken om deze leer te onderwijzen. Boeddha is dus iemand die complete en volledige verlichting gerealiseerd heeft.

Er zijn verschillende soorten Boeddha's waarvan de meest bekende in onze westerse cultuur de Chinese, de Thaise en de Japanse Boeddha zijn.

Chinese Boeddha 

Een Chinese Boeddha is te herkennen aan zijn brede glimlach, kale hoofd en bolle buik. Daarom wordt hij ook wel 'Dikbuik Boeddha of 'Lachende Boeddha' genoemd. Het beeld wordt vaak afgebeeld met symbolische attributen zoals een kralenketting (staat voor oneindige meditatie)of een plunjezak (staat voor een veilige reis en persoonlijke zoektocht). Andere voorbeelden zijn; bal (staat voor rijkdom en voorspoed), kruik (staat voor overvloed en gelukkig leven), munten (staat voor rijkdom en welvaart), lotusbloem (staat voor schoonheid, puurheid en liefdadigheid)...

Thaise Boeddha 

Een Thaise Boeddha is te herkennen aan zijn slanke model met veel details. Soms zitten de figuren op een versierde verhoging met bijvoorbeeld lotusbloemen. Een Thaise boeddha komt vaak met een 'bindi' (druppel/stip) tussen de wenkbrauwen en een opvallend punt op het hoofd. Dat laatste heet een 'Ushnisha' en staat voor het hoogst haalbare soort verlichting. Thaise Boeddha's kenmerken zich door hun symbolische handhoudingen, ook wel Mudra's genoemd. Voorbeelden hiervan zijn; Namaskara mudra- een symbolisch handgebaar voor groeten, gebed en eren / Abhaya mudra - gebaar van geruststelling, zegen en bescherming / Vitarka mudra - gebaar van intellectuele argumentatie, discussie.

Japanse Boeddha 

Een Japanse Boeddha heeft over het algemeen een sereen uiterlijk en een neutrale gezichtsuitdrukking, waarbij de ogen gesloten zijn. Deze Boeddha zit in de lotushouding en heeft de handen gevouwen. Een ander herkenbaar punt is de vaak losjes vallende mantel waarvan de plooien duidelijk zichtbaar zijn en die de borst bloot laat. Ook het bolle knotje op het hoofd zou een typisch Japans kenmerk zijn.

Achter elk detail van een Boeddha schuilt wel een symbolische betekenis. Wanneer deze zittend of mediterend is afgebeeld staat dat voor een hoger soort bewustwording (materialisme doet er niet meer toe), bij een staande Boeddha gaat het vooral om de handgebaren en een liggende Boeddha verwijst naar de laatste levensfase van Siddhartha Gautama. Hij lag op zijn sterfbed op zijn zij met zijn rechterhand onder zijn hoofd, op weg naar 'Nirvana', de perfecte stilte.